Nieuwsbrief December

Beste Vriendenkring

November begon met het officieel in gebruik
nemen van de nieuwe woonruimte. Met zang, gebed en een korte toespraak van de directeur was het dan eindelijk zo ver. Natuurlijk was er naderhand voedsel. Acht man leven nu in dit gebouw.
"World view", het vak dat we via het internet zouden doen is afgelast. We waren om onduidelijke redenen niet in staat om dit op school te doen. We konden niet op de internet site komen. Andere oplossingen bleken te omslachtig en dus is er besloten om het maar helemaal af te lassen.
Voor een van mijn vakken moesten we een kinderdag organiseren. Ons thema was "God opbellen". Uitnodigingen waren verspreid in de buurt en in veel kerken. We hadden ongeveer honderd kinderen. De meeste waren van de kerken maar er waren er ook een aantal uit de buurt. De boodschap was dat God je altijd hoort. Je kunt altijd tot hem bidden. We hadden korte toneelstukjes, veel zingen en het vertellen van een verhaal. Op het eind hadden we nog wat knutselwerkjes. De Pohnpeise (een van de eilanden in Micronesie) kinderen met hun zondagschoolleiding deden nog een lied voor ons met een dans. Het was een fijne dag maar ik geloof niet dat werken met kleine kinderen mijn talent is. Ik vind het prettiger te werken met jeugd. De foto hieronder is van de jongste deelnemer aan de kinderdag.
Twee weken terug hadden we een week waar we elke dag een kledingvoorschrift kregen. De studenten raad kwam hier mee aan. Gewoon voor de grap. Op maandag moesten we een rood kledingstuk dragen. Op dinsdag een hoofddeksel, woensdag "Funky", donderdag formeel en vrijdag eiland formeel. Ik had geen idea wat ze bedoelde met "funky"maar dat betekende dus dat kleding verkeert werd aangedaan. Dus achterstevoren of binneste buiten. Hier zijn wat foto's om te laten zien hoe dat uitzag.
Funky!




Eiland formeel.














Over kleding kan ik nog een ander verhaal vertellen.
We zien regelmatig vrouwelijke studenten rondlopen met dubbelzinnige teksten op hun t-shirts. Het probleem is dat ze niet door hebben wat het betekend.

Een week geleden hadden we een niet zo leuke ervaring.
Kort hiervoor was er een man van school gestuurt wegens dronkenschap. We stonden op op zaterdag morgen en de banden van veel van onze voertuigen waren lek gestoken. We vermoeden dat de persoon die weg gestuurt is er iets mee te maken heeft maar bewijzen kunnen we het niet. Er zijn meer problemen met drank. Dit komt mede doordat sommige studenten hier niet zijn uit vrije wil. Ze zijn gestuurt door hun ouders. Dat is voor ons misschien wat vreemd maar het is hier heel normaal dat de ouders dat bepalen voor hun (jong) volwassen kinderen (18-20 jaar oud). We willen in de toekomst een strengere procedure voor we studenten toelaten. Te lang hebben we de situatie voor lief genomen.
Met mij gaat het goed. Mijn rug gaat langzaam vooruit. De vakken die ik nu heb zijn niet moeilijk omdat ik vaak al gedeeltes heb gehad in andere vakken. In het voorjaar doe ik mijn laatste vakken en wat dan? Ik weet het nog niet. Er is veel werk hier maar ik weet niet of het God's wil is dat ik hier blijf. Ik wil graag verder leren maar hier staat het "masters" programma nog in de kinderschoenen. Het duurt nog wel even voor het echt van de grond komt. Ik vraag U te bidden voor me, voor wijsheid om te bepalen wat God's wil is. Het ene moment ben ik er zeker van dat ik moet blijven en het volgende moment geloof ik dat ik terug naar Nederland moet gaan om daar mijn studie voor te zetten. Uw gebed is ook nodig voor de schoolleiding. Waar we eerst snel wilde doorgroeien geloven we nu dat het beter is om een pas op de plaats te maken. Ik wil u ook vragen voor gebed voor de persoon die de banden heeft lek gestoken. Dat deze persoon tot inkeer mag komen en zich tot God zal wenden.
Ik ben dankbaar voor Uw steun in gebed en financieel.
God zegene Uw.

Peter Vaas
PIBC
P.O.Box 22619
GMF, Guam 96921
U.S.A.